سلامت سکس

در دهه 1990 ، یک فرد 20 ساله مبتلا به HIV دارای امید به زندگی 19 ساله بود. تا سال 2011 ، یک فرد 20 ساله مبتلا به HIV می تواند 53 سال دیگر زندگی کند.

 

این یک پیشرفت چشمگیر است ، که بخش عمده آن ناشی از درمان ضد ویروسی است. با معالجه مناسب ، بسیاری از مبتلایان به ویروس اچ آی وی انتظار دارند طول عمر طبیعی یا تقریباً عادی داشته باشند.

 

البته بسیاری از موارد بر امید به زندگی برای فرد مبتلا به HIV تأثیر دارد. از جمله آنها:

 

تعداد سلولهای CD4

بار ویروسی

بیماریهای جدی مرتبط با HIV ، از جمله عفونت هپاتیت

استفاده مواد مخدر

سیگار کشیدن

دسترسی ، پایبندی و پاسخ به درمان

سایر شرایط بهداشتی

سن

جایی که یک شخص زندگی می کند نیز اهمیت دارد. ممکن است افراد در ایالات متحده و سایر کشورهای توسعه یافته به درمان ضد ویروسی دسترسی داشته باشند. مصرف مداوم این داروها به جلوگیری از پیشرفت HIV به ایدز کمک می کند. هنگامی که HIV به ایدز پیشرفت می کند ، امید به زندگی بدون درمان در حدود سه سال از منبع معتبر است. در سال 2017 ، حدود 20.9 میلیون نفر که مبتلا به HIV بودند از درمان ضد ویروسی استفاده می کردند.

 

آمار امید به زندگی فقط دستورالعملهای کلی است. افرادی که مبتلا به HIV هستند باید با ارائه دهنده خدمات درمانی خود صحبت کنند تا درمورد آنچه که انتظار دارند اطلاعات بیشتری کسب کنند. درباره امید به زندگی و چشم انداز طولانی مدت با HIV بیشتر بیاموزید.

 

آیا واکسن برای HIV وجود دارد؟

در حال حاضر ، هیچگونه واکسنی برای پیشگیری یا درمان HIV وجود ندارد. تحقیقات و آزمایش در مورد واکسن های تجربی در حال انجام است ، اما هیچکدام نزدیک نیستند تا برای استفاده عمومی تأیید شوند.

 

HIV یک ویروس پیچیده است. به سرعت جهش می یابد (تغییر می کند) و اغلب قادر به پاسخگویی سیستم ایمنی بدن است. فقط تعداد کمی از افراد مبتلا به HIV به طور گسترده آنتی بادی را خنثی می کنند ، نوعی آنتی بادی که می تواند با طیف وسیعی از سویه های HIV مبارزه کند.

 

اولین مطالعه تأثیر واکسن HIV در هفت سال در آفریقای جنوبی در حال انجام است. واکسن آزمایشی یک نسخه به روز شده از نسخه مورد استفاده در یک کارآزمایی در سال 2009 است که در تایلند اتفاق افتاد. پیگیری 3.5 ساله پس از واکسیناسیون نشان داد که واکسن 31.2 درصد در جلوگیری از عفونت HIV موثر است. تاکنون موفق ترین آزمایش واکسن HIV است.

 

این مطالعه شامل 4500 زن و مرد آفریقای جنوبی است. در سال 2016 در آفریقای جنوبی حدود 270،000 نفر با HIV مقابله کردند. نتایج این تحقیق در سال 2021 پیش بینی شده است.

در حالی که هنوز واکسنی برای جلوگیری از HIV وجود ندارد ، افراد مبتلا به HIV می توانند از واکسن های دیگر برای جلوگیری از بیماری های مرتبط با HIV استفاده کنند ، مانند:

 

ذات الریه

آنفلوانزا

هپاتیت A و B

مننژیت

زونا

تحقیقات دیگر درباره واکسن HIV نیز ادامه دارد. بیاموزید که چرا واکسن HIV بسیار دشوار است.

 

آمار اچ آی وی

اعداد HIV امروز:

 

در سال 2016 ، حدود 36.7 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به HIV بودند. از این تعداد ، 2.1 میلیون کودک زیر 15 سال داشتند.

در سال 2017 ، فقط 20.9 میلیون نفر که مبتلا به HIV بودند از درمان ضد ویروسی استفاده می کردند.

از زمان شروع همه گیری ، 76.1 میلیون نفر با HIV مبتلا شده اند و عوارض ناشی از ایدز باعث جان 35 میلیون نفر شده است.

در سال 2016 ، 1 میلیون نفر در اثر بیماری های مرتبط با ایدز جان خود را از دست دادند. این کاهش از 1.9 میلیون نفر در سال 2005 است.

آفریقای شرقی و جنوبی بیشترین ضربه را دارند. در سال 2016 ، 19.4 میلیون نفر در این مناطق با HIV زندگی می کردند و 790،000 نفر دیگر به ویروس مبتلا شده اند. این منطقه بیش از نیمی از کل افرادی که مبتلا به HIV در سراسر جهان زندگی می کنند.

هر 9.5 دقیقه یکبار در ایالات متحده ویروس منقبض می شود. این بیش از 56000 مورد جدید در سال است. تخمین زده می شود که 1.1 میلیون آمریکایی در حال حاضر با ویروس اچ آی وی زندگی می کنند ، و از هر 5 نفر 1 نفر نمی دانند که آن را دارند.

حدود 180،000 زن آمریکایی مبتلا به HIV هستند. در ایالات متحده ، تقریبا نیمی از موارد جدید در آمریکایی های آفریقایی تبار رخ می دهد.

در صورت عدم درمان ، زن مبتلا به HIV احتمال 25 درصد احتمال انتقال HIV به نوزاد خود را در دوران بارداری یا شیردهی دارد. با درمان ضد ویروسی در طول دوران بارداری و جلوگیری از شیردهی ، خطر کمتر از 2 درصد است.

در دهه 1990 ، یک فرد 20 ساله مبتلا به HIV از 19 سال امید به زندگی داشت. تا سال 2011 ، این پیشرفت به 53 سال رسیده بود. اگر درمان ضد ویروسی به زودی پس از انقباض HIV شروع شود ، امید به زندگی نزدیک به منبع عادی است.

از آنجا که دسترسی به درمان ضد ویروسی در سراسر جهان رو به بهبود است ، امیدوارم که این آمار در حال تغییر باشد.

بیش از 1 میلیون نفر در ایالات متحده مبتلا به HIV هستند. برای همه متفاوت است ، اما با درمان ، بسیاری از افراد می توانند زندگی طولانی و مثمر ثمر داشته باشند.

 

مهمترین چیز این است که در اسرع وقت درمان ضد ویروسی را شروع کنید. با مصرف داروها دقیقاً طبق تجویز ، افرادی که مبتلا به HIV هستند می توانند بار ویروسی خود را کم و سیستم ایمنی بدن خود را قوی نگه دارند. همچنین پیگیری منظم با پزشک معالج بهداشت بسیار مهم است.

 

روش های دیگر که افراد مبتلا به HIV می توانند سلامت خود را بهبود ببخشند عبارتند از:

 

سلامتی آنها را در اولویت اصلی خود قرار دهید. اقدامات برای کمک به افرادی که مبتلا به HIV هستند بهترین احساس خود را دارند عبارتند از:

بدن خود را با داشتن یک رژیم غذایی مناسب و متعادل تغذیه کنید

به طور منظم ورزش کنید

استراحت فراوان

اجتناب از دخانیات و سایر داروها

بلافاصله هرگونه علائم جدید را به ارائه دهنده خدمات درمانی خود گزارش دهید

روی سلامت عاطفی آنها تمرکز کنید. آنها می توانند یک درمانگر دارای مجوز را ببینند که در معالجه افراد مبتلا به HIV دارای تجربه باشد.

از شیوه های جنسی ایمن تر استفاده کنید. با شریک جنسی (جنسی) آنها صحبت کنید. برای سایر عفونت های مقاربتی (STI) تست کنید. و هر بار که رابطه جنسی واژن یا مقعد دارند از کاندوم استفاده کنید.

با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد PrEP و PEP صحبت کنید. هنگامی که به طور مداوم توسط شخص مبتلا به HIV استفاده نشود ، پیشگیری از پیش از مواجهه (PrEP) و پیشگیری از مواجهه پس از مواجهه (PEP) می توانند شانس انتقال را کاهش دهند. PREP اغلب در افراد مبتلا به HIV در روابط با افراد مبتلا به HIV توصیه می شود ، اما می تواند در سایر شرایط نیز استفاده شود. منابع آنلاین برای یافتن یک ارائه دهنده PrEP شامل PrEP Locator و PleasePrEPMe است.

خود را با عزیزان احاطه کنید. وقتی برای اولین بار به افراد در مورد تشخیص خود بگویید ، آنها می توانند با گفتن به شخصی که می تواند اعتماد به نفس خود را حفظ کند ، کم آهسته شروع کنند. آنها ممکن است بخواهند کسی را انتخاب کنند که در مورد آنها قضاوت نکند و چه کسی در مراقبت از سلامتی خود از آنها پشتیبانی خواهد کرد.

دریافت پشتیبانی. آنها می توانند به صورت حضوری یا آنلاین به یک گروه پشتیبانی HIV بپیوندند تا بتوانند با دیگران که با همان نگرانی هایی که دارند مواجه شوند. و ارائه دهنده خدمات درمانی آنها می تواند آنها را به سمت منابع مختلف در منطقه سوق دهد.

روشهای زیادی برای به دست آوردن بیشترین استفاده از زندگی هنگام زندگی با HIV وجود دارد. برخی از داستانهای واقعی درباره افرادی که مبتلا به HIV هستند می شنوید.

اگرچه بسیاری از محققان در تلاشند تا یکی را تهیه کنند ، در حال حاضر هیچ واکسنی برای جلوگیری از انتقال HIV وجود ندارد. با این حال ، انجام برخی اقدامات خاص می تواند به جلوگیری از شیوع HIV کمک کند.

 

سکس امن تر

متداول ترین روش برای انتشار HIV از طریق رابطه جنسی مقعد یا واژینال بدون کاندوم است. این خطر را نمی توان به طور کامل از بین برد ، مگر اینکه از رابطه جنسی به طور کامل اجتناب شود ، اما با رعایت برخی اقدامات احتیاطی می توان خطر را به میزان قابل توجهی کاهش داد. شخصی که نگران خطر ابتلا به HIV است باید:

 

برای HIV آزمایش کنید. مهم است که آنها وضعیت و شریک زندگی خود را بیاموزند.

برای سایر عفونت های مقاربتی (STI) تست کنید. در صورت مثبت بودن یک آزمایش ، باید آنرا تحت درمان قرار دهند ، زیرا داشتن STI خطر ابتلا به HIV را افزایش می دهد.

از کاندوم استفاده کنید. آنها باید راه صحیح استفاده از کاندوم را بیاموزند و هر بار که رابطه جنسی داشته باشند ، از طریق مقاربت واژینال یا مقعد ، از آنها استفاده کنند. این را به خاطر داشته باشید که مایعات قبل از منی (که قبل از انزال مردان ظاهر می شوند) می توانند دارای HIV باشند.

شرکای جنسی خود را محدود کنید. آنها باید یک شریک جنسی داشته باشند که رابطه جنسی انحصاری با او داشته باشد.

اگر HIV دارید داروهای خود را طبق دستورالعمل مصرف کنید. این خطر انتقال ویروس به شریک جنسی خود را کاهش می دهد.

خرید کاندوم.

 

سایر روش های پیشگیری

سایر اقدامات برای کمک به جلوگیری از شیوع HIV عبارتند از:

 

از به اشتراک گذاشتن سوزن یا سایر مواد مخدر جلوگیری کنید. اچ آی وی از طریق خون منتقل می شود و با استفاده از مواد آلوده می تواند منقبض شود.

PEP را در نظر بگیرید. شخصی که در معرض HIV قرار گرفته است ، باید درمورد دستیابی به پیشگیری از مواجهه با PEP با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تماس بگیرد. PEP می تواند خطر ابتلا به HIV را کاهش دهد. این دارو شامل سه داروی ضد ویروسی است که به مدت 28 روز داده می شود. PEP باید در اسرع وقت پس از قرار گرفتن در معرض شروع شود ، اما قبل از گذشت 36 تا 72 ساعت.

PREP را در نظر بگیرید. شخصی که در معرض خطر بالای HIV است باید در مورد پیشگیری از مواجهه با (PREP) با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی صحبت کند. اگر به طور مداوم مصرف شود ، می تواند خطر ابتلا به HIV را کاهش دهد. PrEP ترکیبی از دو دارو است که به شکل قرص موجود است.

ارائه دهندگان خدمات بهداشتی می توانند اطلاعات بیشتری در مورد این و راه های دیگر برای جلوگیری از شیوع HIV ارائه دهند. برای اطلاعات بیشتر در مورد پیشگیری از STI در اینجا بررسی کنید.

بیش از 25 داروی ضد ویروس درمانی برای درمان HIV تأیید شده است. آنها برای جلوگیری از تولید مثل و از بین بردن ویروس سلولهای CD4 ، که به سیستم ایمنی بدن در مبارزه با عفونت کمک می کند ، کار می کنند. این امر به کاهش خطر بروز عوارض مربوط به HIV و همچنین انتقال ویروس به دیگران کمک می کند.

 

این داروهای ضد ویروسی در شش کلاس گروه بندی می شوند:

 

مهار کننده های ترانسکتریپاز معکوس نوکلئوزید (NRTIs)

مهارکننده های ترانسکریپاز معکوس غیر نوکلئوزیدی (NNRTIs)

مهارکننده های پروتئاز

مهارکننده های فیوژن

آنتاگونیست های CCR5 ، همچنین به عنوان مهار کننده های ورود شناخته می شوند

مهارکننده های انتقال رشته integrase

رژیم های درمانی

وزارت بهداشت ، درمان و خدمات انسانی آمریکا (HHS) معمولاً رژیم شروع سه داروی اچ آی وی را از حداقل دو مورد از این کلاسهای دارویی توصیه می کند. این ترکیب به جلوگیری از مقاومت در برابر HIV در برابر داروها کمک می کند. (مقاومت یعنی اینکه دارو دیگر برای درمان ویروس کار نمی کند.)

 

بسیاری از داروهای ضد ویروسی با دیگران ترکیب می شوند به طوری که یک فرد مبتلا به HIV معمولاً فقط یک یا دو قرص در روز مصرف می کند.

 

ارائه دهنده خدمات بهداشتی به شخص مبتلا به HIV کمک می کند که بر اساس شرایط کلی سلامتی و شخصی خود ، رژیم را انتخاب کند. این داروها باید هر روز ، دقیقاً طبق تجویز ، مصرف شوند. اگر به درستی از آنها گرفته نشود ، مقاومت ویروسی ایجاد می شود و ممکن است رژیم جدیدی لازم باشد.

 

آزمایش خون به تعیین اینکه رژیم برای کاهش بار ویروسی و شمارش CD4 کمک می کند ، کمک می کند. اگر رژیم درمانی ضد ویروسی کار نکند ، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرد آنها را به یک رژیم متفاوت که مؤثرتر است ، تغییر می دهد.

 

عوارض جانبی و هزینه ها

عوارض جانبی ضد ویروسی درمانی متفاوت است و ممکن است تهوع ، سردرد و سرگیجه باشد. این علائم اغلب موقت هستند و با گذشت زمان از بین می روند. عوارض جانبی جدی می تواند شامل تورم دهان و زبان و آسیب کبد یا کلیه باشد. اگر عوارض جانبی شدید باشد ، داروها قابل تنظیم هستند.

 

هزینه های درمان ضد ویروسی با توجه به موقعیت جغرافیایی و نوع پوشش بیمه متفاوت است. برخی از شرکتهای داروسازی برای کمک به کاهش هزینه برنامه های کمک دارند.