سلامت سکس

بیش از 25 داروی ضد ویروس درمانی برای درمان HIV تأیید شده است. آنها برای جلوگیری از تولید مثل و از بین بردن ویروس سلولهای CD4 ، که به سیستم ایمنی بدن در مبارزه با عفونت کمک می کند ، کار می کنند. این امر به کاهش خطر بروز عوارض مربوط به HIV و همچنین انتقال ویروس به دیگران کمک می کند.

 

این داروهای ضد ویروسی در شش کلاس گروه بندی می شوند:

 

مهار کننده های ترانسکتریپاز معکوس نوکلئوزید (NRTIs)

مهارکننده های ترانسکریپاز معکوس غیر نوکلئوزیدی (NNRTIs)

مهارکننده های پروتئاز

مهارکننده های فیوژن

آنتاگونیست های CCR5 ، همچنین به عنوان مهار کننده های ورود شناخته می شوند

مهارکننده های انتقال رشته integrase

رژیم های درمانی

وزارت بهداشت ، درمان و خدمات انسانی آمریکا (HHS) معمولاً رژیم شروع سه داروی اچ آی وی را از حداقل دو مورد از این کلاسهای دارویی توصیه می کند. این ترکیب به جلوگیری از مقاومت در برابر HIV در برابر داروها کمک می کند. (مقاومت یعنی اینکه دارو دیگر برای درمان ویروس کار نمی کند.)

 

بسیاری از داروهای ضد ویروسی با دیگران ترکیب می شوند به طوری که یک فرد مبتلا به HIV معمولاً فقط یک یا دو قرص در روز مصرف می کند.

 

ارائه دهنده خدمات بهداشتی به شخص مبتلا به HIV کمک می کند که بر اساس شرایط کلی سلامتی و شخصی خود ، رژیم را انتخاب کند. این داروها باید هر روز ، دقیقاً طبق تجویز ، مصرف شوند. اگر به درستی از آنها گرفته نشود ، مقاومت ویروسی ایجاد می شود و ممکن است رژیم جدیدی لازم باشد.

 

آزمایش خون به تعیین اینکه رژیم برای کاهش بار ویروسی و شمارش CD4 کمک می کند ، کمک می کند. اگر رژیم درمانی ضد ویروسی کار نکند ، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرد آنها را به یک رژیم متفاوت که مؤثرتر است ، تغییر می دهد.

 

عوارض جانبی و هزینه ها

عوارض جانبی ضد ویروسی درمانی متفاوت است و ممکن است تهوع ، سردرد و سرگیجه باشد. این علائم اغلب موقت هستند و با گذشت زمان از بین می روند. عوارض جانبی جدی می تواند شامل تورم دهان و زبان و آسیب کبد یا کلیه باشد. اگر عوارض جانبی شدید باشد ، داروها قابل تنظیم هستند.

 

هزینه های درمان ضد ویروسی با توجه به موقعیت جغرافیایی و نوع پوشش بیمه متفاوت است. برخی از شرکتهای داروسازی برای کمک به کاهش هزینه برنامه های کمک دارند.